Śliwa

%C5%9Aliwa.jpg

Śliwa

ŚLIWA DOMOWA (Prunus domestica) to drzewo z rodziny różowatych (Rosaceae) powstałe ze skrzyżowania dwóch gatunków występujących w stanie dzikim czyli śliwy ałyczy oraz śliwy tarniny. Te nie duże drzewa (do 8 - 10 metrów wysokości) sadzone są ze względu na bardzo smaczne i odżywcze owoce (jadalny mięsisty pestkowiec o zróżnicowanym kształcie, barwie i wielkości). Owoce zawierają kwasy organiczne, pektyny, witaminy B, E, K oraz mikroelementy jak żelazo, mangan, kobalt i inne. Najczęściej owoce są przerabiane na susz, śliwowicę, dżemy, powidła oraz kompoty. Bardzo często śliwy są spożywane w stanie świeżym, bezpośrednio z drzewa. Jesienią dojrzewające śliwki (w kolorze fioletowym, żółtym, czerwonym) na drzewach są przepięknym elementem naszych owocowych i ozdobnych ogrodów.

Stanowisko

stanowisko icon

Śliwy do wytworzenia dużej ilości smacznych owoców o dobrej jakości spożywczej potrzebują szczególnie dużo słońca. Miejsce gdzie będziemy sadzili nasze śliwy powinno być bardzo dobrze nasłonecznione.

Wymagania

wymagania icon

Śliwa wymaga gleby przepuszczalnej i bogatej w składniki pokarmowe. Lubi gleby wapienne i wilgotne. Źle rośnie na suchych glebach piaszczystych i ubogich w składniki pokarmowe. Śliwy węgierki znoszą mrozy do -25°C. Niektóre odmiany węgierek mają tendencję do owocowania przemiennego, dlatego w maju przerzedza się zawiązki, tak by odległości między owocami wyniosły 5 cm. Warto pamiętać, że młode okazy wymagają regularnego odchwaszczania.

Najczęściej występujące choroby:

choroba icon

Brunatna zgnilizna drzew pestkowych (monilioza) – zakażenie tą groźną chorobą grzybową następuje przez kwiaty, które brązowieją i zasychają. Podobne zmiany widać na pędach śliw.

Ospowatość śliwy (szarka) – groźna choroba wirusowa, często porażająca węgierki, zwłaszcza w gorące i suche lata. Na liściach widać chlorotyczne przebarwienia przyjmujące kształty plam, pierścieni bądź pasów. Z czasem całe liście stają się jasnozielone. Na zielonych owocach pojawiają się fioletowe pierścienie i plamy, które podczas dojrzewania zapadają się. Śliwki opadają z drzew przed osiągnięciem dojrzałości. Chore okazy należy zniszczyć, pnie okorować i kilkakrotnie opryskać oraz podlać herbicydem, by korzenie zamarły, wybijające z nich odrosty stanowią bowiem źródło zakażeń. Wektorami wirusa są mszyce, patogen przenosi się też podczas rozmnażania wegetatywnego.

Torbiel śliwy – owoce brązowieją, pękają i opadają.

Najczęściej występujące szkodniki:

szkodniki icon

Misecznik śliwowy – na spodach liści widać brunatne tarczki o długości 4-7 mm.

Owocówka śliwkóweczka – szkodnik ten składa jaja do zawiązków owoców. W zwalczaniu owocówki pomocna jest rejestracja lotów motyli z użyciem pułapek feromonowych, które rozwieszamy w drugiej połowie maja.

Pordzewiacz śliwowy – świadectwem obecności szpeciela są rdzawe plamki na pędach, liściach oraz owocach.

Zapisz się do newslettera i pobierz bezpłatne poradniki!