Daglezja (Jedlica)

DAGLEZJA ZIELONA (Pseudotsuga menziesii) to zimozielone drzewo iglaste z rodziny sosnowatych (Pinaceae). Daglezja zielona sprowadzona do Polski została w 1833 roku z Ameryki Północnej. W naturze występuje na rozległych terenach zachodniej Ameryki Północnej, w Japonii, Chinach i na Tajwanie. Szeroko rozpowszechniona w Europie, gdzie szybko stała się jednym z cenniejszych drzew w gospodarce leśnej. W swej ojczyźnie dorasta do 70-80m wysokości, choć istnieją egzemplarze jeszcze wyższe. Jest jednym z najszybciej rosnących drzew iglastych, 10 letnie okazy mogą osiągać 5m wysokości, o koronie początkowo idealnie stożkowatej, z wiekiem spłaszczonej przez poziomo odstające silne konary, nieregularnej. Igły ustawione promieniście lub rozdzielone na dwie strony, długości 2-3,5cm, płaskie, miękkie, zaokrąglone na wierzchołku, z górnej strony zielone, na dolnej dwa białe, podłużne paski. Szyszki zwisające, o długości 5-10cm, jajowate, jasnobrązowe, z wystającymi charakterystycznymi długimi łuskami wspierającymi o trójzębnych wierzchołkach.

Odmiany ogrodowe:

Pseudotsuga menziesii 'Fastigiata'- bardzo efektowna, szybko rosnąca odmiana ze wszystkimi pędami wzniesionymi pionowo w górę. Tworzy regularne, silnie zagęszczone, wąskostożkowe formy. Igły miękkie, stosunkowo długie, niebieskozielone. Wzrost szybki, średniorocznie ok. 30-35cm. Idealna forma do zestawień pokrojowych lub nasadzeń w towarzystwie odmian ścielących się po ziemi. Stosunkowo odporna w naszych warunkach klimatycznych, narażona najczęściej na spóźnione przymrozki.

Pseudotsuga menziesii 'Fletcherii'- bardzo dekoracyjna, karłowa odmiana idealnie nadająca się do obsadzania nawet niewielkich ogrodów. Charakteryzuje się mniej lub bardziej kulistym pokrojem, z wiekiem delikatnie spłaszczonym i nieznacznie szerszym. Igły ciemnozielone z delikatna poświatą szarości, wiosenne młodociane przyrosty bardziej niebieskawe. Wzrost wolny, dojrzałe egzemplarze uzyskują ok. 1,5m wysokości i nieznacznie większą średnicę.

Stanowisko

Daglezja lubi gleby żyzne o dużej dostępności wilgoci w całym kompleksie glebowym. Natomiast nie ma specjalnych wymagań co do nasłonecznienia. Zadowalające wzrosty będą zarówno na stanowisku zacienionym, jak i nasłonecznionym. Unikamy terenów zalewowych jak i obniżeń terenu, gdzie mogą wiosną zalegać warstwy zimnego powietrza.

Wymagania

Daglezja ma bardzo duże zdolności przystosowawcze. Potrafi dostosować się do gorszych warunków. Wymaga jednak miejsc zacisznych jak i osłoniętych przed wiatrem. Jest to szczególny warunek przy uszkodzeniach mrozowych w zimie, jak i majowych przymrozkach młodych nasadzeń. Miejsca gdzie są wysadzone daglezje wymagają czystości od wszelkiego rodzaju chwastów. Podczas przesadzania nie stwarza dużych problemów, mimo, że młode rośliny bardzo szybko rosną. W trakcie wegetacji do nawożenia doskonale nada się nawóz ZADBANE IGLAKI do iglaków i tui.Naturalna krzemionka zawarta w bazalcie wzmacnia ściany komórkowe roślin i tym samym uodparnia rośliny na działanie szkodników czy chorób.

Najczęściej występujące choroby:

Szkocka osutka daglezji (Rabdocline pseudotsugae) – pierwsze objawy grzyba w postaci żółtozielonych a potem fioletowobrunatnych plam pojawiają się na igłach daglezji jesienią. Zainfekowane igły na wiosnę drugiego roku zmieniają zabarwienie na żółte a następnie w lipcu opadają. Nie chronione egzemplarze z czasem mają tylko igły na końcu pędów w postaci tegorocznych przyrostów (pędzelki).

Najczęściej występujące szkodniki:

Ochojnik daglezjowy (Gilleteella cooleyi) – jest to mszyca bardzo często spotykana na igłach daglezji. Początkowo na igłach widoczne są nimfy szkodnika w postaci czarnej kropki, która z czasem (intensywne żerowanie pluskwiaka) pokrywa się kłaczkami w postaci białej waty. Po drugiej stronie igły załamują się oraz zmieniają punktowo barwę na żółtą w wyniku nakłucia aparatu ssącego mszycy.